Sevdiğim bir hikâye’yi paylaşmak istiyorum bugün sizlerle…
Anne ve Yavru deve sakince bir yerde yemeklerini yerken, küçük deve annesine döner ve sana bir şey sormak istiyorum der. Anne deve tabi sor bakalım?
-Bizim hörgücümüz neden var?
-Anne gururlu bir şekilde cevap verir. Biz bu hörgüçler ile su ve yiyeceğimizi depolar, zorlu çöl koşullarında uzun süre açlık ve susuzluğa dayanabiliriz yavrum.
-Peki bizim ayaklarımız neden bu kadar uzun ve tabanlarımız geniş?
-Çünkü bu sayede çölün kumlarına batmaz ve daha rahat hareket ederiz.
-Anladım, peki kirpiklerimiz neden bu kadar uzun.
-Gözlerimize çölün kumları kaçmasın diye yavrum.
Anladım anneciğim bizim çok güzel kabiliyetlerimiz ve yeteneklerimiz var çölde yaşamak için, peki anne madem öyle bizim bu Hayvanat Bahçesinde ne işimiz var? Bu özelliklerimizin ne önemi var şuan?
İşte yukarıdaki hikâye den çıkartabileceğimiz en güzel ders; İnsanın yetenek, kabiliyet ve özellikleri ne kadar fazla olursa olsun, Doğru insan doğru yerde olmadıktan sonra hiçbir işe yaramaz.
Doğru yerde doğru zamanda doğru insanları görmek temennisiyle…..
Selam ve dua ile,